Samotne rodzicielstwo to z pewnością jedne z trudniejszych zadań, z jakim można się mierzyć. Życie stawia przed nami różne wyzwania, a relacje z drugą osobą nie zawsze wyglądają tak, jak moglibyśmy tego oczekiwać. Być może właśnie masz za sobą trudny rozwód… wyprowadziłeś się od toksycznej partnerki albo po prostu zakończyłaś coś, co niespecjalnie się „zaczęło”. W tym wszystkim jednak jest ktoś niezwykle ważny – dziecko, którym to ty musisz się zająć. Zajmowanie się to jednak nie tylko czas, wiedza, miłość, ale też wydatki. Nie musisz ponosić ich samodzielnie. Jednak odpowiednie środki nie zawsze uzyskasz na drodze porozumienia, czasami niezbędne jest skierowanie sprawy do sądu. Jakie są zatem niezbędne informacje i dokumenty, by przygotować pozew o alimenty?
Kilka słów o obowiązku alimentacyjnym [pozew o alimenty]
O samym obowiązku alimentacyjnym możesz przeczytać w tym wpisie. Zanim jednak przejdziemy do informacji do pozwu o alimenty, jedynie w ramach podsumowanie warto wskazać, że:
Zgodnie z art. 133 par 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
Powyższe oznacza, że każdy z rodziców zobowiązany jest do „świadczeń alimentacyjnych” – chociaż obowiązek ten może przyjmować inną formę w stosunku do każdego z rodziców.
O czym należy pamiętać?
- obowiązek alimentacyjny i kontakty z dzieckiem to osobne kwestie – brak kontaktu nie oznacza zwolnienia z obowiązku alimentacyjnego, tak samo jak zaległości w opłacaniu alimentów nie mogą być przyczyną do utrudniania kontaktu (chociaż jedno może mieć wpływ na drugie przy ocenie sprawy przez sąd),
- alimenty przyznawane są „na dziecko”, nie na dziecko i rodzica, co jednak nie oznacza, że bez znaczenia pozostaje sytuacja finansowa matki czy ojca,
- obowiązek alimentacyjny obciąża każdego z rodziców, co jednak nie oznacza, że finansowo będzie to podział 50/50,
- dla ustalenia wysokości alimentów kluczowe znaczenia posiadają „usprawiedliwione potrzeby” dziecka – usprawiedliwione potrzeby to nie potrzeby na poziomie niezbędnego minimum, ale też nie można ich mylić z „zachciankami”,
- przy ustalaniu wysokości alimentów bierze się pod uwagę możliwości finansowe rodziców – których nie należy mylić z rzeczywistymi (a zwłaszcza deklarowanymi!) zarobkami. Dotyczy to każdego z rodziców.
- alimenty nie muszą być ustalone w orzeczeniu sądowym – nic nie stoi na przeszkodzie, żeby odpowiednią kwotę określić w umowie (choćby ustnej), chociaż celem uniknięcia sporów, zawsze lepiej sporządzić odpowiednią umowę u notariusza lub w formie ugody zatwierdzonej przez Sąd.
Gdy skuteczna jest tylko droga sądowa
Śmiało można powiedzieć, że sprawiedliwe porozumienie rodziców co do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka jest w interesie zarówno ich samych jak i dziecka. Jednak z różnych względów takie porozumienie nie jest zawsze możliwe – czasami poziom skonfliktowania jest zbyt wysoki, czasami pojawiają się trudności w komunikacji albo po prostu postawa jednego z rodziców w tym aspekcie może być oceniona wyłącznie jako naganna.
Jeśli zatem wiesz, że z drugim rodzicem nie jesteś w stanie się dogadać co do alimentów, niezbędne staje się złożenie pozwu do Sądu Rejonowego.
Co należy zrobić?
Niezależnie od tego, czy decydujesz się prowadzić swoją sprawę samodzielnie czy chcesz skorzystać z pomocy radcy prawnego, konieczne jest zgromadzenie odpowiednich informacji oraz dokumentacji. To właśnie na tej podstawie zostanie napisany pozew.
Informacje na temat dziecka
Uzyskaj skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub/oraz inne dokumenty, które potwierdzają, że jesteś uprawniony do domagania się alimentów. Jest to podstawowa kwestia w sprawie o alimenty. Pamiętaj, że Sąd bazuje w większości na tym, co zostanie mu w sprawie przedstawione przez strony.
Informacje na temat potrzeb dziecka.
Zastanów się na spokojnie, ile miesięcznie kosztuje (lub powinno kosztować) utrzymanie Twojego dziecka. W razie potrzeby skorzystaj z dostępnych w sieci kalkulatorów, ale zawsze miej na uwadze konkretną sytuację dziecka. Przykładowy „katalog potrzeb” przedstawiam poniżej, ale postaraj się o stworzenie pisemnej listy, uwzględniając zarówno koszty, które ponosisz codziennie, jak w miesiącu czy nawet w roku.
Żeby to zobrazować – nie musisz stale co miesiąc wydawać określonej, stałej kwoty na odzież i obuwie dziecka, ostatecznie tego rodzaju potrzeby nierzadko pojawiają się kilka razy w roku (np. zakup kurtki zimowej, obuwia letniego). Wystarczające jest zatem przyjęcie średniej miesięcznej (ile na tę kategorię zakupu wydajesz w roku podzielone przez dwanaście miesięcy).
Potrzeby dziecka muszą być usprawiedliwione – nie oznacza to niezbędnego minimum, ale nie powinny to być wydatki abstrakcyjne, niezwiązane z poziomem życia rodziców. Weź pod uwagę twoje rzeczywiste wydatki, ale również takie, które powinny być czynione, ale z różnych przyczyn nie są (np. obecnie dziecko nie chodzi na korepetycje, chociaż powinno, bo nie otrzymujesz świadczeń alimentacyjnych). Nie staraj się jednak uzupełniać listy „na siłę”. Przykładowo, jeśli wiesz, że dziecko nie przejawia żadnego zainteresowania muzyką, nie ma sensu dodawać kosztu związanego z „nauką gry na skrzypcach”.
Przykładowe koszty utrzymania dziecka
- koszty związane z zamieszkaniem,
- koszty zakupu żywności,
- koszty zakupu kosmetyków, środków czystości,
- koszty zakupu odzieży, obuwia,
- koszty związane ze szkołą, żłobkiem, przedszkolem, opieką,
- koszty leczenia, rehabilitacji, profilaktyki zdrowotnej,
- koszty związane z wakacjami, feriami jak choćby kolonie, obozy, wycieczki,
- koszty związane z organizacją ważnych dla dziecka uroczystości jak urodziny,
- koszty dodatkowych zajęć, korepetycji,
- koszty związane z transportem jak bilet miesięczny,
- koszty związane z rozrywką, zabawą,
- koszty usług jak fryzjer, kosmetyczna, telefon, internet,
Co z dowodami?
1) Pamiętaj, że jeśli potrzeby twojego dziecka nie są typowe albo przekraczają ogólnie przyjętą „średnią”, warto postarać się o odpowiednie „dowody” (rachunki, opinie, zaświadczenia itp.) dotyczące tych konkretnych kosztów. Przykładowo, jeśli dziecko posiada szczególne potrzeby żywieniowe, dobrze jest przedstawić zaświadczenie lub inną dokumentację medyczną.
2) Zwykle potwierdzenia w formie dokumentowej wymagają koszty związane z rachunkami, opłatami, które naturalnie gromadzi się w domowej dokumentacji. Koszty te przedstawiają się też bardzo różnie w zależności od sytuacji dziecka i trudno tu posłużyć się „doświadczeniem życiowym” Sądu.
3) Co z tymi bardzo typowymi potrzebami? Nikt rozsądny nie będzie od ciebie wymagał skrupulatnego zbierania wszystkich paragonów zakupowych ani odmierzania ilości żywności, które spożyło twoje dziecko. W przypadku bardzo typowych wydatków Sąd może uznać za wystarczające informacje, które uzyska od Ciebie w ramach przesłuchania – ostatecznie mając doświadczenie w sprawach o alimenty, Sąd ma wiedzę odnośnie średnich kosztów utrzymania dziecka.
Informacje o możliwościach finansowych rodziców
Obowiązek alimentacyjny każdego z rodziców jest niezależny względem siebie, jednak trudno oceniać jeden w całkowitym oderwaniu od drugiego. Ostatecznie obowiązek alimentacyjny obciąża każdego z rodziców. Dlatego żeby ustalić, jak podzielić koszty utrzymania dziecka, Sąd powinien posiadać odpowiednie informacje odnośnie sytuacji majątkowej tak sam ojca jak i matki.
Przygotuj zatem informacje i ewentualnie „dowody” dotyczące sytuacji majątkowej twojej i drugiego rodzica – informacje o zarobkach, uzyskiwanych świadczeniach, ważnych zobowiązaniach, posiadanym majątku.
Pamiętaj jednak, że na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:
a) świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji;
2) świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej,
3) świadczenie wychowawcze,
4) świadczenia rodzinne,
5) rodzicielskie świadczenie uzupełniające.
Co jak napotkasz problemy w ustaleniu aktualnych zarobków rodzica? Warto już na etapie pozwu przygotować odpowiednie wnioski dowodowe, które pozwolą na ustalenie sytuacji majątkowej pozwanego.
Zastanów się, jak powinny być podzielone koszty utrzymania dziecka w Twoim przypadku
Czasami zasadny będzie podział 50/50, czasami 70/30, innym razem całym kosztem powinien zostać obciążony drugi rodzic.
Na czym się oprzeć? Zastanów się, jakie są twoje możliwości finansowe w związku z obowiązkiem opieki nad dzieckiem, ile czasu i wysiłku wymaga opieka nad synem/córką, jak oceniasz zaangażowanie drugiego rodzica i jego możliwości finansowe.
Przygotuj pozew
Uzyskanie wyroku w sprawie o alimenty wiąże się z koniecznością zainicjowania postępowania sądowego, a zatem wniesienia pozwu. Ważne jest, by precyzyjnie określić w nim kwotę alimentów, postarać się o zabezpieczenie, a także dokładnie opisać stan faktyczny w odniesieniu do przepisów dotyczących obowiązku alimentacyjnego.
Pozew możesz oczywiście przygotować samodzielnie, natomiast pamiętaj, że warto w tym zakresie skorzystać z pomocy radcy prawnego lub adwokata. Profesjonalny pełnomocnik zna nie tylko przepisy prawa, ale także praktykę sądową i pomoże ci w uzyskaniu odpowiedniej kwoty alimentów bez konieczności samodzielnego mierzenia się ze sporem, który często kosztuje strony wiele stresu.
Jeśli potrzebujesz pomocy już dzisiaj, serdecznie zapraszam do kontaktu.
Niniejszy wpis nie jest poradą prawną i nie może stanowić wyłącznej podstawy dla podjęcia decyzji w sprawie alimentacyjnej. Złożoność przepisów prawa, w tym prawa rodzinnego, wymaga, by każda sprawa została oceniona indywidualnie, w oparciu o konkretny stan faktyczny.
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Dodaj komentarz